O szkole

Szkoła powstała dla osób pragnących stworzyć właściwą relację między przewodnikiem, a psem. Tresura oparta jest na wzajemnym zrozumieniu połączonym z zaufaniem, dlatego dewizą szkoły jest stosowanie metody pracy wzmocnienia pozytywnego.

Nabyte doświadczenia to nie tylko praca z psami, ale również konfrontacja metod pracy w różnych ośrodkach szkoleniowych i współpraca z nimi.  Prowadząc szkolenia nie można zapominać o pogłębianiu swoich umiejętności. Szkolenie psów  to nie tylko „ćwiczenia” ale i wiedza, stąd  certyfikat „Szkoła dla psów” COAPE, uczestnictwo w seminariach dotyczących psich zagadnień.  

Dewizą  szkoły jest skuteczność, oparta na zrozumieniu zachowania psa i wykorzystaniu jego naturalnych skłonności. Znajdzie tu pomoc każdy pies, bez względu na rasę, wiek, wielkość i charakter. Szkolenie psa nie jest prowadzone ”na czas” (czas pracy dostosowany do stopnia trudności) lecz do skutku. Zajęcia są tak prowadzone, aby poznane stosowane metody szkolenia przewodnik mógł samodzielnie wykorzystywać - nie tylko podczas pracy, ale i w codziennym obcowaniu z psem. Tresura przebiega tak, aby przewodnik osiągnął satysfakcję, a pies równowagę emocjonalną.

Tutaj spotkasz doświadczenie połączone z pasją, więc jeśli chcesz pracować z zaangażowaniem, by móc cieszyć się wspaniałym towarzyszem jakim jest pies, to dobrze trafiłeś.

Tak się zaczęło...

Zawsze chciałem wychować własnego psa. W dzieciństwie miałem okazje przyglądać się sforze psów myśliwskich, a nawet uczestniczyć w ich szkoleniach. Niestety w dorosłym życiu na kupno psa mogłem sobie pozwolić dopiero, gdy w wraz z rodziną zamieniliśmy ciasne mieszkanko na dom z ogrodem. W sierpniu 2005r. w domu pojawił się kolejny członek rodziny - rozbrykany sznaucer olbrzym.

Mając w pamięci doskonale ułożone psy myśliwskie zapisałem moje szczenię do psiej szkoły. Jakież było moje rozczarowanie gdy mój wymarzony pies stał się uciążliwym problemem. Nie widząc efektów pracy z psem zmieniłem szkołę, jak się okazało tylko po to by usłyszeć: „tego psa się nie da wyszkolić”.

Tymczasem pies rósł i robił się coraz bardziej krnąbrny. Zacząłem coraz bardziej interesować się "psią psychiką". Kolejne szkoły, szkolenia, liczne lektury, godziny pracy z psem. W końcu sam sprawiłem sobie szkolenie. Uzyskałem certyfikat „Szkoła Dla Psów” COAPE, zacząłem uczestniczyć w  warsztatach i seminariach poświęconych psim zagadnieniom (m.in. seminarium "Szczeniak! Instrukcja obsługi", warsztaty komunikacji z  Mariną Garfagnoli, "Pies z przewodnikiem na polowaniu" z Marco Martini, seminarium "Czarna piątka i jej wpływ na rozwój agresji u psów" z Sarah Kalnajs, kurs "Podstawy żywienia psów. Wpływ żywienia na zachowanie psów" z dr n. wet. Sybillą Berwid-Wójtowicz), poznawałem osoby, które psom poświęciły całe swoje życie.

Osiągnąłem cel. Mój pies stał się prawdziwym przyjacielem rodziny. Perypetie z własnym psem sprawiły, że zacząłem rozumieć psie problemy inaczej niż do tej pory. Coraz częściej pomagałem znajomym rozwiązywać  problemy związane z czworonogami. Praca z psami stała się moją pasją. Zadowolenie właścicieli ciągle ładowało moje baterie. Poczta pantoflowa sprawiła,  że pieski świat stał się dla mnie codziennością.

Przez ostatnie lata ciągle zdobywałem wiedzę i nabierałem doświadczenia w pracy z psami. Obecnie prowadzę szkołę dla psów „Bez Smyczy”, a swoje szkolenia nazywam „przystosowaniem psa do życia w rodzinie".

                                                                                                                             Maciej Suder

Seminarium Alexy Capry

Agresja społeczna psów

Seminarium profesora Coppingera

Historia naturalna psowatych, rozwój ewolucyjny, inteligencja, emocje i zachowanie sę psów

Między Lekcjami

    BEREK! Goń mnie!!!

                                                                               Po wyczerpującej zabawie, Klara gasi pragnienie.

Bangi nikt nie dogoni!

                                                                                       Dla Woody'ego ulubioną częścią szkolenia jest przerwa.

Po wyczerpującym szkoleniu każdy zasługuje na leżakowanie na trawie. Pedro z całą pewnością jest wdzięczny za odpoczynek ;*

      Nico ze swoim właścicielem. Malamut chyba nie przywykł do pozycji pionowej ;P

Zmęczenie daje w kość. Najlepiej widać to po Hektorze :-)